Poezja o lotnictwie
Paralotniarze
Kto uniósł się w niebo wysoko!
I w puchu wytarzał duszę,
Rumaki w rydwan zaprzęga,
W kłębiskach magii i wzruszeń!
Duszki niebiańskie ciągną do raju,
Szepcą, zwodzą, szczebiocą!
Pierzaste obłoki wtórują,
O brzasku, zmierzchem i nocą!
Osobliwy wietrzyk perły rozsiewa,
Czarcik zagania w komin!
Dowodzący skrzydłami, król nieba,
Berłem w kowadło dzwoni!
Kto posmakował być ptakiem
I usiadł na niebios grzędzie,
Na zawsze tam pozostanie!
Na wieki skrzydlatym będzie!
(m.k-ś)